کجا توانم
که سر گذارم
شب سیاهی
در این ره بی سوار حسرت
کجا توانم
فرو بشویم
ز روح زخمی
که دارها
سر ِ گذرها
که سر گذارم
شب سیاهی
در این ره بی سوار حسرت
کجا توانم
فرو بشویم
ز روح زخمی
که دارها
سر ِ گذرها
چه داغها که بر نیارم
زبار اندوه رفته بر دار
عجب که جنگل
عجب که دریا
نه سبز و جاری
نه خشم و توفان
چنین سیاهی
چنین تباهی
کجا توانم
کجا توانم
که دل به دریا
زخاورانم
بگو خدارا
بگو
بگو
من کجا توانم
دمی
دمی را
که سر گذارم
شب سیاهی
در این ره بی سوار حسرت
نمی توانم
مگر به خشمی
مگر به رزمی
وطن رهانم
من کجا توانم
دمی
دمی را
که سر گذارم
شب سیاهی
در این ره بی سوار حسرت
نمی توانم
مگر به خشمی
مگر به رزمی
وطن رهانم
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر