یک اشاره: مافیای جمهوری اسلامی با سلام و صلوات کنار برو نیست! - گیل آوایی

مافیای روحانیت بنام جمهوری اسلامی با پدرخواندگیِ خامنه ای، فقط و فقط به نیروی سرکوب و خفقانِ سازمان دادۀ خود تکیه دارد. اصلاً برایش مهم نیست که مردم چه بگویند چه بخواهند ویا اصلاح طلب چه کُرنشی بکند یا اصولگرا چه عربده ای بکشد.

مافیای جمهوری اسلامی سالهاست که شمشیر از رو بسته و با زور حکومت می کند. خامنه ای، موش مرده ای ست که با همین نیروی سرکوب و مافیای خودش، میدان داری می کند. این جانیان بخوبی می دانند که ذره ای کنار آمدن و باز کردنِ مهار نشدۀ فضای سیاسی  به معنی پایان حاکمیت شومشان است. خامنه ای با همین مافیا و با جنایتکارترینهای همین مافیا، یارگیری کرده است.

مافیای جمهوری اسلامی زهرِ سرنگونی را در دو نوبتِ  مشخصِ انتخاباتی اش، بخوبی چشیده است و این مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید می ترسد. و از همین ترس است که فقط روی ماشین سرکوب و خفقانش حساب می کند. اصلاح طلبان هم این را خوب می دانند و همین اصلاح طلبان به منزلۀ سوپاپ اطمینان در جمهوری اسلامی عمل می کنند.

هیچ گروه، شخصیت، جریان سیاسیِ برآمده از درون جمهوری اسلامی نه قادر است این حکومت دزد و جنایتکار را اصلاح کند و نه اصلا چنان ظرفیت سیاسی را دارد.

همۀ اینها با بودنِ جمهوری اسلامی در قدرت، معنای سیاسی و جایگاه سیاسی دارند.

مافیای جمهوری اسلامی با نشان دادن درِ باغ سبز توسط گروهی از درونِ خود بنام اصلاح طلب، نه تنها چهره ها و نیروهای سیاسی فعال در جامعه را به دم تیر می کشد بلکه خشمِ مردم بجان آمده را در این جوششهای علنی، سرکوب می کند و تا نوبتی دیگر که چهره ای دیگر از همین اصلاح طلبان چنین مامورتی انجام دهد، نفسی راحت می کشد! خاتمی چنین کرد موسوی چنین کرد و رحانی در حال چنین عمل کردن است! دوران طلایی خمینی دوران خونبار ملت ایران است که موسوی شعار می داد. قانون اساسی جمهوری اسلامی سراپا متناقض و نا خوانا با شرایط امروزِ جامعه ایران است. هیچ کدام در توان و ظرفیتی نیستند که به بالندگی و رشد و ترقی و آزادی ملت بیانجامد!

مافیای جمهوری اسلامی با سلام و صلوات کنار برو نیست!

مافیای جمهوری اسلامی از درون خود، قابل اصلاح نیست!

مافیای جمهوری اسلامی فقط زمانی تمکین می کند که سرنگونی اش را ببیند.

مافیای جمهوری اسلامی فقط و فقط زبان زور را می فهمد و با زبان زور از قدرت کنار کشیده می شود.

این زبان زور را فقط مردم دارند و مردمند که بجای توهم به اصلاح طلب و نمایشهای انتخاباتی، باید راههای رفته را باز نرود و راه خودش را بیرون از جمهوری اسلامی و بطور مستقل و سازمانیافته بیابد و با مافیای جمهوری اسلامی برخورد کند. نیروها و احزاب سیاسیِ مستقل و بیرون از جمهوری اسلامی، قدرتمندیِ سیاسی و تعیین تکلیف سیاسی در ایران را از پشتیبانی و مبارزات سازمانیافتۀ مردم می گیرد. تا زمانیکه مردم از این نیروها، احزاب و شخصیتهای سیاسیِ مستقل بطور فراگیر و متحد، پشتیبانی نکنند، مافیای جمهوری اسلامی با همین بازیهای عنتر و لوطی چه بصورت نمایش انتخاباتی و چه بصورت دولت و قوای سه گانه اش، جامعه را دنبال نخود سیاه اصلاح طلب و اصولگرا می فرستد و به  غارت و بیداد و قتل و جنایتش ادامه می دهد! 

دو راه پیشِ روی ملت ایران است:

1-   یا پشتیبانی از چهره ها و نیروهای سیاسیِ مستقل از جمهوری اسلامی برای مبارزه ای سازمانیافته و هدفمند با  همۀ جمهوری اسلامی تا نابودی کاملش!،

2-      یا گردن گذشتن بر ریاکاریهای اصلاح طلب و اصولگرا در نمایشهای سیاسی جمهوری اسلامی.
.

حاکمیتِ جمهوری اسلامی در ایران یک تحقیرِ اندوهبارِ ملی ست. این حقارت را از چهرۀ خود و میهن خود پاک کنیم!

اسلام باورانِ سیاسی که هنوز با وجود اینهمه جنایتِ جمهوری اسلامی، در همان باتلاق اسلامی راه می جویند، به نوعی در تداومِ حقارتِ اندوهبار در میهن ما نقش دارند. اسلامِ جمهوری اسلامی، کور می کند، شفا نمی دهد  !