یک اشاره: هیچ انتخاباتی در حکومت اسلامی، حتی ساده ترین شناسۀ انتخابات در یک جامعه متمدن را ندارد - گیل آوایی

تمام نیرو و توان و تحلیل و تفسیر وقتی از نگاه تغییرِ همۀ حکومت اسلامی و سرنگونیِ آن نباشد، در مسیر تداوم و بقای همین ساختار مافیایی و گرفتار آمدن در ریاکاری ها و مهره عوض کردنهای درونِ همین حکومت جنایتکار است.

جابجایی های درون  این حکومت، تاکتیکِ الک دولکی این حکومت الله بختکی ست که تا کنون از سردار چاپندگی به تدارکاتچیِ خندان و از تدارکاتچیِ خندان به هالۀ نور، وصد البته سرکوبیهای خونبار، به عمرِ سی و چهارساله رسیده است. تازمانیکه نیروها با درونمایه و هدفِ سرنگونی این حکومت نباشند و گزینش تاکتیکهای سیاسی در برخورد با این حکومت به بهانۀ پراگماتیسم بیمارگونه و توجیه واقع نگری، از سردار چاپندگی به سید خندان و از سید خندان به هالۀ نور، این شاخ به آن شاخ پریدن باشد، هم خود را فریفته ایم و هم در چنبره ریاکارانۀ مشتی هیولای مافیایی دست و پا می زنیم.

هیچ انتخاباتی در حکومت اسلامی در جهت تامین منافع ملی و زندگی انسانی مردم نیست و نخواهد بود. فقط و فقط درگیری زیرمجموعه های مافیای هیولاهای اسلامی بر سر بسط یا حفظ نفوذ و قدرت و منافعشان است که در دایرۀ بسته ای بنام ولایت فقیه عمل می کنند. نه دوران طلایی امامشان، نه حفظ نظام و مزخرفات دیگری از این دست؛ راه به یک زندگی انسانی و شایستۀ انسان امروز ایرانی می برد.

هوچی گریها و سیاهی لشکر راه اندازیها از سوی زیرمجموعه های حکومت اسلامی بازتاب دهندۀ گرایش یا خواست جامعۀ ایران در حمایت از این حکومت نیست. و صد البته برپایی چنین معرکه هایی نشان از ثبات و اقتدار این حکومت نیست. حکومتی که از یک نویسنده وبلاگ می ترسد، از یک وکیل و گذارِ محاکماتی می ترسد، حکومتی که کوچکترین صدای انتقاد را برنمی تابد؛ نه تنها یک حکومت با ثبات و مقتدر نیست بلکه در کابوس سرنگونی خویش دست و پا می زند. و انتخابات زمانی به معنی راستین انتخابات است که احزاب سیاسی و شخصیتهای سیاسی ی بیرون از حکومت در آن آزادانه بتوانند شرکت کنند. این حکومت حتی از منتفدان درون خود نیز می هراسد تا چه رسد به انتخابات ریاست و وکالت!. حکومت اسلامی با کوچکترین فضای باز سیاسی، در هم خواهد ریخت. این حکومت نه ظرفیت انتخابات را دارد و نه در چارچوبِ چنین معیارهایی می گنجد.

از این نگاه است که هیچ انتخاباتی در حکومت اسلامی، حتی ساده ترین شناسۀ انتخابات در یک جامعه متمدن را ندارد و با چنین ساختار مافیایی، اصولا هیچ تحول و دگرگونی ای در مسیر بالندگی و منافع مردم امکانپذیر نیست مگر همۀ این حکومت سرنگون شود.

حکومت اسلامی از یک سو با ضرورتهای این زمانی و این جهانیِ ایران همخوانی ندارد و از سوی دیگر توان و ظرفیتهای لازمِ مدیریتی جامعه بویژه امروزِ ایران را ندارد. این حکومت با یک روند دگردیسانه، در یک چرخه تکرار از جنایت و ریاکاری و خرافه و توهم و بحرانهای ناشی از آن، دست و پا می زند. بیرون آمدن از این روند دگردیسی و چرخه تکرار با چنین ساختار مافیایی تنیده شده در هم و پیوندِ با هم، امکان پذیر نیست. نه خود را بفریبیم نه دیگران را بفریبانیم. با همه این حکومت بعنوان یک مجموعۀ نابجا و ناروا و انسانکش، برخورد کنیم و در دام ریاکاریهای نوچه عوض کن، توهم بار نکنیم!