سیاست عین دیانت و دیانت عین سیاست، فاجعه ی خونبار روحانیت در ایران - گیل آوایی

بارها و بارها از دهان دین فروشان ِ با و بی عمامه در میهن مان شنیده بودیم و می شنویم و می بینیم که به گفتآوری از مدرس، یکی دیگر از فسیلهای عمامه به سر در تاریخ معاصر ایران، سیاست شان عین دیانت شان و دیانت شان عین سیاست شان است. بیش از سه دهه خون گریستیم از این جماعت بی چشم و رو که قتلها و غارتها به ما و سرزمین ما تحمیل کردند و حاکمیتی از تبهکارترین لمپنهای اسلامی را بر سر ما آوار کردند. اما با همه ی کارکردها و پیامدها و نمونه های خونبار در میهن بلا زده ی ما که با همین اسلام و تحجر و باورهای باتلاقی خرافه فروشان ِ با و بی عمامه، باز با وقیحانه ترین شکل ممکن به تباهی و سیه روزی ما و سرزمین مان آشکارا ترک تازی می کنند.

نگاهی حتی گذرا به موضع گیریها و فتواها و برخوردهای روحانیت شیعه (از آن عمامه بزرگهای آیت الله و مرجع و مدرس گرفته تا ساده ترین شان که همان طلبه های حیف نان هستند) در همین سی و سه سالی که از حاکمیت خونبارشان بر ایران می گذرد، وقاحت  ویرانگرانه ی این حشرات ِ در شمایل انسان را، آشکار می کند.

دردناک تر اینکه هنوز می بینیم بسیاری دین فروشان سیاسی می کوشند به اشکال مختلف و سفسطه های تهوع آور، اسلام را بزک کنند و دمکراسی و آزادی و حقوق انسانی و.....را با این دین تنفر و انتقام و بلاهت پیوند دهند که به زبانی دیگر آن را تطهیر کنند و از جنایتهای حکومت اسلامی جدا کنند تو گویی این جانیانی که با تکیه بر اصول و فتوا و تفاسیر و آموزه های همین جانی پروران، حکومتی چنین جنایتکار را بر پا نداشته و نمی دارند!. تو گویی نه اوینهایی برپاست و نه خاورانهایی از شیفته ترین جانهای فرزندان این مرز و بوم! دردا و دریغا که هماره سیاهکارترینها بر سرزمین ما حاکم می شوند و در هر حاکمیتی دین فروشان سیاسی به نوعی خود بزک کرده و جهل و ریاکاری را پاس می دارند.

ریاکاری و بی چشم و رویی چنان است که حتی به ساده ترین اصل و اساس و حقوق خودشان هم پایبند نیستند. محور هر سیاست و دیانت و کیاست شان، سودجویی ِ سیری ناپذیر و دست اندازیهای اختاپوسی به دار و ندار ملت و مملکت است و بقای یک جماعت انگل واری که از هیمن ملت و مملکت ارتزاق می کنند.

روحانیت شیعه در ایران بارها و بارها خاک در چشم ملت ما ریخته است اما هیچگاه تا بدین اندازه اسلام را به جنایت و غارت و ریاکاری و بی عدالتی و فقر و عقب ماندگی پیوند نداده بودند که امروز شاهدیم.

یک آیت الله کله گنده که از کیسه همین ملت و مملکت خورده و می خورد، به نگذاشتن ِ اسم اسلامی در یک کشور، یا قافیه باختن شیعیان در کشوری سنی نشین، وا اسلاما سر می دهد و حکومت اسلامی را خطاب قرار می دهد که چنین و چنان کند، اما نسبت به اینهمه فقر و نابرابری و بی عدالتی و قتل و تجاوز و خانه خرابی، خفقان می گیرد! نمونه هایی از این دست آنقدر زیاد است که حتی ابله ترینها هم وا می مانند ازچنین وقاحتی که آشکارا این جانیان از خود می نمایانند.

یک برخورد صادقانه در این حکومت نیست. یک شناسه ی رستگارانه در این حکومت یافت نمی شود. از رهبر ابله اش گرفته تا رئیس مترسک اش، همه و همه آنقدر ریاکارانه و ابلهانه برخورد کرده اند که حتی ذره ای اعتبار و باور در این جانیان نمی توان سراغ داشت کار از ماجرای چوپان دروغگو هم گذشته است! تازه این برخورد نه تنها از کسانیست که در راس این حکومت قرار دارند که بخواهیم به ضرورتهای سیاسی/تبلیغاتی توجیه کنیم، بلکه از بسیارانی عمامه گنده ها یعنی همان آیت الله ها و مراجع نیز چنین برخوردهای وقیحانه روزمره شده است. دروغ و ریاکاری چنان تکرار شده که وقاحت باخته است و بدتر از آن همه دروغهای این جانیان، به خودشان باورانده اند که همین عین حقیقت و واقعیت است! چنان سر در باتلاق متعفن خرافه و وهم و خیالبافی های ابلهانه کرده اند که صد رحمت به کبک و سر در برف کردن و خود فریفتن!

دو نکته ی اساسی در این ماجرا به همه هشدار می دهد به گونه ای که چونان فیل به گوش همه آویز است. یک، گروهی که تنور این حاکمیت جهل و جنایت را داغ می کنند و آتش بیار معرکه این جانیان هستند که بیشترینه روحانیت شیعه در عصر حاضر است در هر کجای این جهان که باشند!

دوم مردمی که از این حکومت و برخوردهای ریاکارانه تاوان خونباری می دهند.

برای هر دو گروه چه بخواهند چه نخواهند، آینده ای خواهد بود و در بر همین پاشنه نخواهد چرخید. تاریخ بهترین گواه است.

دیر یا زود بساط این حکومت به هم ریخته می شود. بدست همین مردم هم ریخته می شود. این جبر تاریخ، این جبر زمان ماست، این جبر روند سیاسی همین اینکی است که هستیم و شاهدیم اما روحانیت شیعه هر چه به همین سیاهکاریها و ریاکاریها و ماست مالی کردنها و به نعل و به میخ زدنها وبرخوردهای صلواتی ادامه دهد، در فردای این ملک و ملت باید پاسخگو باشند! حکومت اسلامی دست پخت همین جانیان است از آن آیت الله ها گرفته تا طلبه های ابله و حیف نانی که بلاهت و خرافه اسلام نفرت انگیز را پاس می دارند. هر قتل و شکنجه  و تجاوز و زندان و بی عدالتی را همه ی این عمامه بسر های اسلامی سهیمند. روحانیت شیعه در ایران امروز نماد ریاکاری و قتل و غارت و تجاوز و یک ایران ِ خونبار است.

بیش از سه دهه از حکومت اسلامی قتل و غارت و شکنجه و تجاوز و بی عدالتی و ریاکاری و فحشا و اعتیاد، دست آورد دیانت عین سیاست و سیاست عین دیانت این جانیان است.

روزی خواهد رسید که همه ی این حکومت به گور خواهد رفت! سیاهی از آنِ آنانیست که این آتش را بجان ایران و ایرانی انداخته اند. ای کاش ذره ای صداقت و رستگاری و غیرتی که این جانیان از آن دم می زدند و می زنند، در اینان بود! که نیست! به هزار سند و نمونه و جنایت و جهل نیست. سه دهه از حکومت اسلامی زنده ترین گواه جنایتبار بودن روحانیت و اسلام شان است. غیر از این می دانند این گوی و این میدان! در مقابل حکومت اسلامی جهاد کنند! جوانان ما سلاخی می شوند! حوزه های جانیان اسلامی، تنور حکومت اسلامی داغ می کنند!

گیل آوایی

شهریور 1390