یک اشاره کوتاه

مرزِ بینِ شرافت ملی و حقارت اسلامی برای ما ایرانیان، نوعِ برخوردِ ما با همۀ حکومت اسلامی و روحانیت شیعه در  تمامیتِ آن است! یک پا در اسلام و یک پا در شناسۀ ملی ایرانی بودن، آمیختگی شرافت با حقارت است. تا زمانیکه خودمان تکلیفمان را با خود مشخص نکنیم، همواره در یک دوگانگیِ فرهنگی/اجتماعی/ تاریخی دست و پا می زنیم.

در شرایط کنونی، پس از تجربه های خونبار و هولناک در حکومت اسلامی زمانیکه خاورانهای فرزندان بخون کشیده ما در برابرماست با تداوم ریاکاریهای بغایت بی شرمانۀ روحانیت شیعه بطور روزمره روبروییم، هر کسی در هر جایگاهی به هر شکلی در قالبِ کلیتِ نظام سیاسی اسلامی انتقاد و اعتراض و ژست اپوزسیون سیاسی بگیرد خواه ناخواه در جنایتها و دزدیها و ایران برباد دهیِ حکومت اسلامی سهیم است. راه کرامت و شرافت ملی ما از سرنگونی همۀ حکومت اسلامی می گذرد. هر چهره در حکومت اسلامی به هر رنگش، نماد حقارت ملی ما ایرانیان است. سالهاست ما از مرحله افشاگری و آگاهی دادن گذشته ایم. امروز روز مبارزۀ بدون توهم به این یا آن چهره از درون حکومت اسلامی، با همۀ این حکومت است.  افشاگریهای تا کنونی اگر بدون مبارزۀ عینی و عملی با تمامیت حکومت اسلامی همراه نباشد، جز خود فریبی و لاپوشانی مسئولیت ناپذیری اجتماعی ما ایرانیان نیست. کسانی همچون موسوی، کروبی، خاتمی، روحانی، رفسنجانی و دیگر چهره های مخالف/رانده شده و حتی فرافکنِ موسوم به روشنفکران در حکومت اسلامی، همه و همه از چنین افشاگریهای بدونِ مبارزه با ریشه های اصلی دزدیها و ناتوانی ها و غارتها و بی عدالتیها و.... سوار بر موج نارضایتی ها شده و اساس و بقای حکومت اسلامی که ریشۀ اصلی همۀ این پلیدیهاست، را از تیغ اعتراضات و خشم مردم دور می دارند. همۀ این چهره هایی که از درون حکومت اسلامی به مخالف خوانی های ریاکارانه بر موج نارضایتی های مردم سوار می شوند، از آغاز تا کنونِ این حکومت اسلامی نه تنها بوده اند بلکه در پیدایش و تعمیق چنین پلیدیها و جنایتها نقش داشته اند! و امروز با چنین وقاحتِ بی شرمانه به گونه ای برخورد می کنند که گویی همینها در سیه روزیِ امروز ایرانیان نبوده اند!!!؟؟؟

حکومت اسلامی قاتل فرزندان شریف ایران است. حکومت اسلامی از بالا تا پایینش آلوده و قهقرایی ست. هر ایرانی شرافتمند که به کرامت انسان ایرانی در سرزمین نیاکانی اش باورمند و پایبند است، با همۀ حکومت اسلامی بدون توهم به سبز و بنفش و سیاه آن، مبارزه می کند.

آیا به این باور عملگرایانه رسیده ایم!؟