حکومت جنایتکار اسلامی از گذر اعتراضات سال گذشته به چنین نتیجه ای رسیده که پیشگیری از هر اعتراض کارا تر از سرکوب اعتراض است بدین معنی که با همه توان خود از شکل گیری اعتراضات جلوگیری کند و با همان نیرویی که برای سرکوبی اعتراضات لازم دارد، اعتراضات را در نطفه خفه کند. و این همان تاکتیکی است که در کوران اعتراضات به کار برد و برای پس راندن و اخته کردن اعتراضات ماجرای پیگیری تقلب در انتخابات را به مراجعه به مجلس خبرگان و قویه قضاییه و دنبال کردن شکایات از طرق قانونی طرح کردند و فرصت نفس کشیدن و سازمانیابی یافتند و از آن پس تاکتیک پیشگیری از شکل گیری اعتراضات را با تمام نیرویشان دنبال کرده اند.
جانیان حکومت اسلامی سرکوب سازمانیافته و اعدامها و زندانها و بگیر و ببندهای فله ای را همزمان با چنین تاکتیکی پیاده کرده اند و بخوبی از پتانسیل اعتراضی مردم با خبرند و در کابوس آن نیز بسر می برند. هیچ انسانی حتی با حد اقل شعور اجتماعی نیست که نداند حکومت اسلامی که بر لبه سرنگونی قرار گرفته و اعتراضات را سرکوب کرده، برای اعتراضات مجوز صادر نمی کند! چنین چشم داشت و تصور و طرح کردنی چیزی نیست جز خود فریبی و فریباندن دیگران!. آنانی که نواله از جانیان اسلامی حاکم می گیرند نه دچار توهمند و نه باوری به مزخرفات این حکومت دارند بلکه از برای همان نواله شان و نان و نوا و جاه و مقامشان دست به سرکوب و اجرای برنامه ی جنایتکارانه ی حاکمان اسلامی می زنند. بنابراین حتی برای رفع توهم اینان و افشاگری هم که منظور بوده باشد! درخواست مجوز برای راه پیمایی و اعتراض یک ساده اندیشی است اگر ریاکاری ننامیم اش!
از سوی دیگر هیچ حکومت جنایتکاری اجازه نمی دهد که برای اعتراض به جنایتهایش مردم سرکوب شده ی تحت حاکمیتش راهپیمایی یا اعتراض کنند. طرح چنین درخواستهایی فقط و فقط در راستای همان انحرافی است که در میانه ی کارزار اعتراضات که با تقلب در انتخابات و شعار رای من کو، آغاز شده بود.
حکوممت اسلامی، هم از شکل گیری هر اعتراضی با تمام نیرو جلوگیری می کند و هم با اعدام و زندان و گروگان گرفتن، اقتدار از دست رفته اش را می نمایاند. شکستن چنین اقتدار خونبار و چنان تاکتیک جنایتکارانه، از دل سرپیچی ها و اعتصابات و اعتراضات بدون مجوز!خود جوش، است. اعتراض به جنایت نه تنها حق یک ملت است بلکه وظیفه ملی آنان است.
میهن ما تیول هیچ پیغمبر و امام و مرجع و آیت الله و اللهی نیست. میهن ما میراث نیاکان ماست و ما وارثان این آب و خاکیم. حق ماست از آن دفاع کنیم. حکومت اسلامی به غارت میهن ما مشغول است. حکومت اسلامی با قتل و غارت و جنایت بر میهن ما حکم می راند. اعتراض به این حاکمیت و مبارزه با آن یک حق و وظیفه ی ملی برای همه ما ایرانیان است. برای چنین اعتراض و حق و وظیفه ای مجوز از جنایتکاران حاکم تنها می تواند یک تف سربالا باشد. هرکس چنین نگاهی به ماجرای رو در رویی ملت ایران با حاکمیت خونبار اسلامی داشته باشد جز خاک در چشمان ملت پاشیدن و به جانیان مشروعیت دادن نیست.
واقعیت این است که برای هر کاری و هر چیزی، از ساده ترین گره کار و زندگی در میهن بلازده مان گرفته تا پیچیده ترین آن اگر به این جانیان الله مراجعه شود، به معنی مشروعیت دادن و به رسمیت شناختن آنان است. در میدان جنگ ِ امروز ما، یک طرف جنایتکاران اسلامی قرار دارند و یک طرف ملت ایران. جنایتکاران از الله و صاحب زمانشان مجوز ومشروعیت می سازند! اما ما ملت ایران صاحبان مشروع و اصلی این اب و خاکیم که در مقابل حاکمیت جنایتکار اسلامی صف کشیده ایم. ما برای بازپس گرفتن خاک نیاکانی مان با این جانیان می جنگیم. مجوز از چه کسی!؟ وقتی خود اجازه دهندگان هر چیزی در میهن خود هستیم.
ما صاحبان و وارثان میهن خود هستیم. هر حاکم و حکومتی در میهن ما از ما مجوز و مشروعیت می گیرد و باید هم بگیرد.
ما آشکارا می گوییم این حکومت جنایتکار را نمی خواهیم. ما حکومت نحس اسلامی را به هر شکل آن نمی خواهیم. ما با قاتلان فرزندانمان مبارزه می کنیم. اعتراض به حکومت جهل و جنایت اسلامی حق ما و وظیفه ماست. ما میهن خود را از مشتی دزد و لمپن و قاتل پس می گیریم و برای همین هدف هم به میدان آمده ایم. با صراحت به حکومت اسلامی می گوییم: گورتان را گم کنید. بساط ریاکاری دین و الله و صاحب زمان کلاهبردارتان را جمع کنید. هر قدم و درمی که بجنایت در این آب و خاک بر می دارید و بالا می کشید از گلویتان بیرون می کشیم.
ما وطنمان را می خواهیم.
گیل آوایی
جانیان حکومت اسلامی سرکوب سازمانیافته و اعدامها و زندانها و بگیر و ببندهای فله ای را همزمان با چنین تاکتیکی پیاده کرده اند و بخوبی از پتانسیل اعتراضی مردم با خبرند و در کابوس آن نیز بسر می برند. هیچ انسانی حتی با حد اقل شعور اجتماعی نیست که نداند حکومت اسلامی که بر لبه سرنگونی قرار گرفته و اعتراضات را سرکوب کرده، برای اعتراضات مجوز صادر نمی کند! چنین چشم داشت و تصور و طرح کردنی چیزی نیست جز خود فریبی و فریباندن دیگران!. آنانی که نواله از جانیان اسلامی حاکم می گیرند نه دچار توهمند و نه باوری به مزخرفات این حکومت دارند بلکه از برای همان نواله شان و نان و نوا و جاه و مقامشان دست به سرکوب و اجرای برنامه ی جنایتکارانه ی حاکمان اسلامی می زنند. بنابراین حتی برای رفع توهم اینان و افشاگری هم که منظور بوده باشد! درخواست مجوز برای راه پیمایی و اعتراض یک ساده اندیشی است اگر ریاکاری ننامیم اش!
از سوی دیگر هیچ حکومت جنایتکاری اجازه نمی دهد که برای اعتراض به جنایتهایش مردم سرکوب شده ی تحت حاکمیتش راهپیمایی یا اعتراض کنند. طرح چنین درخواستهایی فقط و فقط در راستای همان انحرافی است که در میانه ی کارزار اعتراضات که با تقلب در انتخابات و شعار رای من کو، آغاز شده بود.
حکوممت اسلامی، هم از شکل گیری هر اعتراضی با تمام نیرو جلوگیری می کند و هم با اعدام و زندان و گروگان گرفتن، اقتدار از دست رفته اش را می نمایاند. شکستن چنین اقتدار خونبار و چنان تاکتیک جنایتکارانه، از دل سرپیچی ها و اعتصابات و اعتراضات بدون مجوز!خود جوش، است. اعتراض به جنایت نه تنها حق یک ملت است بلکه وظیفه ملی آنان است.
میهن ما تیول هیچ پیغمبر و امام و مرجع و آیت الله و اللهی نیست. میهن ما میراث نیاکان ماست و ما وارثان این آب و خاکیم. حق ماست از آن دفاع کنیم. حکومت اسلامی به غارت میهن ما مشغول است. حکومت اسلامی با قتل و غارت و جنایت بر میهن ما حکم می راند. اعتراض به این حاکمیت و مبارزه با آن یک حق و وظیفه ی ملی برای همه ما ایرانیان است. برای چنین اعتراض و حق و وظیفه ای مجوز از جنایتکاران حاکم تنها می تواند یک تف سربالا باشد. هرکس چنین نگاهی به ماجرای رو در رویی ملت ایران با حاکمیت خونبار اسلامی داشته باشد جز خاک در چشمان ملت پاشیدن و به جانیان مشروعیت دادن نیست.
واقعیت این است که برای هر کاری و هر چیزی، از ساده ترین گره کار و زندگی در میهن بلازده مان گرفته تا پیچیده ترین آن اگر به این جانیان الله مراجعه شود، به معنی مشروعیت دادن و به رسمیت شناختن آنان است. در میدان جنگ ِ امروز ما، یک طرف جنایتکاران اسلامی قرار دارند و یک طرف ملت ایران. جنایتکاران از الله و صاحب زمانشان مجوز ومشروعیت می سازند! اما ما ملت ایران صاحبان مشروع و اصلی این اب و خاکیم که در مقابل حاکمیت جنایتکار اسلامی صف کشیده ایم. ما برای بازپس گرفتن خاک نیاکانی مان با این جانیان می جنگیم. مجوز از چه کسی!؟ وقتی خود اجازه دهندگان هر چیزی در میهن خود هستیم.
ما صاحبان و وارثان میهن خود هستیم. هر حاکم و حکومتی در میهن ما از ما مجوز و مشروعیت می گیرد و باید هم بگیرد.
ما آشکارا می گوییم این حکومت جنایتکار را نمی خواهیم. ما حکومت نحس اسلامی را به هر شکل آن نمی خواهیم. ما با قاتلان فرزندانمان مبارزه می کنیم. اعتراض به حکومت جهل و جنایت اسلامی حق ما و وظیفه ماست. ما میهن خود را از مشتی دزد و لمپن و قاتل پس می گیریم و برای همین هدف هم به میدان آمده ایم. با صراحت به حکومت اسلامی می گوییم: گورتان را گم کنید. بساط ریاکاری دین و الله و صاحب زمان کلاهبردارتان را جمع کنید. هر قدم و درمی که بجنایت در این آب و خاک بر می دارید و بالا می کشید از گلویتان بیرون می کشیم.
ما وطنمان را می خواهیم.
گیل آوایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر