وقتی که داغ داری، باری زدیده باران - گیل آوایی

وقتی که داغ داری، باری زدیده باران

وز خاکِ سرد چنگی گیری به یادگاران

خواهی زدن هواری درخاکِ خفته یارت

ای داد رفته از دست یاری زبی قراران

شهری به شوق می خواند "آزاد باید گردد"

آزاد کس نگردید الًا به روی داران

دردا به خون نشستیم از زود باوری ها

کاین قومِ عاشقانکُش، مرگند در بهاران

چنگی به سینه، آهی زآدینه های غمگین

ای وای خاکِ عاشق گشته است مویه زاران

دل خون شده است ای داد کو یار سربداری

در کارزار خونین آید چو سربداران

آتش مگر فسرده است، خشم وُ سلاحمان کو

جنگل چرا خموش است ای وای بر هَزاران

آه ای صبورِ جاری، ای ماندگار این خاک

برخیز داد خواهیم زین قوم نابکاران

یک اشاره کوتاه اما گویا - گیل آوایی

ایران و ایرانی و اسلام و خدا و پیغمبر و قرآن و... در حکومت هیولاهای اسلامی همه اش ریاکاری و عوام فریبی ست! هرچه هست منافع مافیایی مُشتی دلال مافیایی ست که مانند اختاپوس بر همه چیزِ این مملکت چنگ انداخته اند! از آن مرجع تقلیدِ حکومتی گرفته تا آیت الله ها و ساندیسخورانِ مزدور، همه و همه به سود بیشتر، منافع بیشتر و صد البته در قدرت ماندنشان فکر می کنند! ایران را این بی همه چیزان نه تنها ویران می کنند بلکه آینده این سرزمین را به گنداب متعفن اسلامی شان فرو می برند. پروژه های هسته ای و موشکی و قلدری های لُمپنانۀ سپاه و رهبرشان با ساندیسخوران با و بی عمامه، بخاطر منافعی ست که در این بلبشویی های دشمن تراشانه و بحرانهای خودساخته دارند. هیچکدامشان در جهت منافع ملی ایران و ایرانی نیست!

اصلاحِ این حشرات نه بدست کسی از درونشان است، نه به دست جریان یا حزب و سازمانی از درونشان!

همۀ این حکومت دشمن ایران و ایرانی ست! با تجربه سی و پنج سال ویرانی و کشتار و حنایت و غارت، باز هم چشم داشتن به این که یکی از درونشان کاری بیرون از منافع  این مافیا برای ایران و ایرانی بکند، جز یک توهم خودفریبانه نیست! روحانی به همان اندازه شریک جنایتهای این حکومت است که موسوی ست. خاتمی به همان اندازه در جنایتهای این حکومت شریک است که رفسنجانی ست و  خامنه ای نماد کانونیِ مافیای ولایت شوم وقیح است که همۀ این حکومت با آن سرپاست! جدلهای درونی شان، جدلهای مافیاییِ این حکومت است! نه اینکه منافع ملی ایران و ایرانی ایجاب کند!

برای برون رفت از چنگال مافیایی حکومت اسلامی، هیچ راهی جز مبارزه با همۀ این حکومت نیست و چنین مبارزه ای فقط و فقط با سازمانیابی در نیروهای سیاسیِ مستقل و بیرون از ساختار این حکومت هیولایی ست!

آیا به این ضرورت در عمل پاسخ مثبت می دهیم!؟

خودکرده را تدبیر شاید - گیل آوایی

کاسه ای به دست

ژنده ها چنان که خاک هم دیگر.....

آخ رهگذر غریبی ست.....غریب 
انتظار شمردن به هر گام

سکه ای اگر......

طوفان کدام ویرانی از این خاک گذشته است

غارت بی حساب

حسابها به حساب نجوم هم حساب نیاید

کجای کاری!؟

اینکه چیزی نیست

از چه به حیرت که  خاک هم به حراج......

و این سوی جهان

هفت کوه در به در

هفت دریا حسرت به آه!

مانده ام هنوز

دل به پیاله ای

زخمه ای

مستانه آه.......

وای این شب اگر.......

2
دستها هم به یاری شرم می کنند!
کجای دریغ آه می کشی!؟

وقتی خاک می خورد بر سجاده مادر بزرگ
سادگی همۀ مهربانی خاک!

حرمت باخته چه سودت،
هورا کشیِ هوراکشانِ این همه رسوایی
بی پروا
پروا آب می کشد بی شرم!

مادربزرگها هم دیگر وا مانده اند
آه کشان وُ مات
خون به جگر
حیران نشسته اند
کدام سجده، نماز سجده گذارند
از پی این همه جانماز آب کشان بی آبرو!

قبله هم دیگر آن خیال خوش ساده دلی نیست.

ما به تماشا نشسته ایم
خود کرده را تدبیر شاید!

 .

گرد وُ غبار هست ولی یک سوار نیست - گیل آوایی

گرد وُ غبار هست ولی یک سوار نیست

زین راهیانِ گردِ ریا انتظار نیست

سبز وُ بنفش وُ سیه جنگِ زرگری ست

ورنه میانشان جدایی از آن نابکار نیست

رهبر همان وُ مافیای پدرخوانده هم همان

زین جانیان بجز تبهی روزگار نیست

این جانیان همه از یک آخورند،  آی

برخیز ره بجوی که این روزگار نیست

وقتی که نیست گوش شنوا داد از چه می زنی!؟

آتش بجوی، سبز وُ بنفش کارزار نیست

ای هم وطن فریبِ هیولا چه می خوری!؟

اسلامِ جانیان که بجز انتحار نیست

زین باتلاقِ جهالت ترا چه سود!؟

عمامه را برای وطن جز شعار نیست

برگرده ات سوار وُ زخوانِ تو می خورد

دزد است با چراغ، ترا بهره دار نیست

یک اشاره کوتاه - گیل آوایی

اولین قربانیِ فرهنگِ غیرِ انسانیِ مردسالاری، مادران و خواهران خودمان هستند. با مبارزه عینی و عملی با چنین فرهنگ قهقرایی بویژه احکام دینیِ علیه زنان، در دفاع از زنان میهنمان بکوشیم. ماندگاریِ سرزمین ما و فرهنگ بالندۀ ایرانی، مدیون زنِ ایرانی ست. جداییِ زن از مرد یا مرد از زن بعنوان شهروند و تعریف حقوق شهروندی بر این اساس، هیچ نیست جز یک مبناء آپارتایدِ جنسی. با چنین نُرمهایی عملا باید مبارزه کرد و از فکر و فرهنگمان پاک نمود. مرد و زن، پیش و بیش از هر تعریفی  انسان است و انسان دارای حقوق برابر در همۀ زمینه هاست.

روحانیت شیعه اگر مادر و خواهر خودشان را همچون ماشین جوجه کشی یا وسیله امیال وحشیانه و بربرمنشانۀ جنسی می خواهند، مشکل خودشان است و برازندۀ خودشان. اگر می خواهند به دختر 9 ساله خودشان بنام صیغه و ازدواج و..... تجاوز کنند، مشکل خودشان است و زیبندۀ خودشان هم.  

ما را با چنین فرهنگ و باور و دین انسانسوز یک مبارزه آشتی ناپذیر است. عملا با آن مبارزه کنیم و در گام نخست از خود آغاز نماییم.

کسانی که در چرخۀ تولیدِ ساده ترین نیازهای جامعۀ انسانی فقط نقش انگلی دارند و مفتخوری اساس زندگی شان است، بیش و پیش از هر حکم و فتوا و دستور و راهنمایی ای به مردم، باید بفکر کاری شرافتمندانه برای خودشان باشند. داشتنِ فرزند بیشتر در جامعه ای که حتی برای تامین نان شبش مشکل دارند چه رسد به آموزش و پرورش و کار و تامین اجتماعی و...... فقط و فقط از یک فکر و فرهنگ و مغزِ بیمار است. از چنین بیمارانِ واماندۀ برآمده از گورِ 1400 ساله نباید پیروی کرد.