دولت
دینی در ترکیه همان اندازه نشان از سنتی و غیر دمکراتیک بودن این کشور دارد که
کودتا.
و
کودتا در ترکیه به همان اندازه غیر دمکراتیک است که تک روی و توتالیتر بودن حزب
اسلامی(عدالت و توسعه اردوغانیسم) در ترکیه.
و
رویدادی که در ترکیه شاهد بوده و هستیم
هشدار آگاهی دهنده به همه چهره ها و نیروهای سیاسی غیر دینی در جوامع اسلامی ست بر
این پایه که تا زمانی اسلام در زندگی اجتماعی، سیاسی، فرهنگی نقش داشته باشد،
جامعه اسلامی نه می تواند دمکراتیک باشد نه فرهنگی دمکراتیک داشته باشد. کشورهای
اسلامی در گام نخست باید اسلام را به حیطه شخصی برگردانند و از دخالت آن در زندگی
اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جلوگیری کنند.
و
اما
شاید
گفته شود که حاکمیت کنونی در ترکیه براساس دمکراتیک بر سر کار آمده است اما ساده
ترین نماد غیر دمکراتیک بودنش همین بس که همین حاکمیت بشکلی غیر دمکراتیک نسبت به
تقویت پایه های قدرتش عمل کرده و یکی از اساسی ترین پایه های دمکراسی را ویران
کرده است و آن سرکوب رسانه های جمعی و زندانی کردن روزنامه نگاران از یک سو وتهدید
و سرکوب بخشی از جامعه ترکیه توسط همین حاکمیت دینی و دست نشانده کردن نظام قضایی
ترکیه ست.
دو
اصل مهم و بنیادین در دمکراسی، یکی حضور آزاد با امنیت کاملِ احزاب سیاسی با هر
دیدگاه سیاسی و دیگری وجود رسانه های جمعی(مطبوعات/رادیو/تلویزیون) با آزادی کامل
و بی قید و شرط است. این دو پایه هر دو
توسط حاکمیت کنونی اسلامی در ترکیه نه تنها مخدوش شده بلکه تهدید و سرکوب شده است.
دمکراسی
در یک جامعه، حضور فله ای مردم با پوپولیسم ریاکارانه در پهنه سیاسی نیست بلکه به احزاب
سیاسی با هر دیدگاه و پایبند به اصول دمکراتیک است. آیا در کشورهای اسلامی بویژه
ترکیه به عنوان کشوری سرآمد بلحاظ مدرنیته و پیشرو در راه کشوری آزاد و دمکراتیک،
چنین است!؟
۲۶.تیر.۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر