وقتی اوین تجاوز می کرد
سوسکهای الله نرد لواط می باختند
حوزه حوزه
آیه تارِ تعفن بود
تنیده شوم
تلاوتهای بی شرم!
عربده های بی چشم و رو!
باری
بلندگوها بیهوده جار نمی زنند مناره های بلند
بر بودند منبر
هیولا هیولا عربده
به مفت مفت خار و خوار و خوراک
انگل واره های انگل بار
وسالهای سال
قرنها چنین
عمامه جلق زدند اسلام نابشان را
بیچاره اما
حسین حسین عاشورا بافت
اسارت محض
آزادی قالب کردن چنین
بیچارگیِ یک عمر بلاهت خویش ستودن!
جُلپاره های قدر و فجر و لابه لابه مرگخویی بار!
باری چنین خاک آلودند
گورها به حیرتِ یک تاریخ
شرم خویش خون می بارانند
از این همه بی شرمی
که باز
نوبت به نوبت
سوگ و سوک و سراب!
داغ و دار وَ اینک اسید!
اسلام را سر سلامت
این همه بیداد
این همه ننگ
این همه.............
آه
هیمۀ این همه جنایت چرا!؟
وا مانده ای
الله نیز به این همه بلاهت پا می کوبد
رونق عمامه ها به جهل!،
وقتی به نانپارۀ خویش
هنوز
در به دری
مسلمان!؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر