آه اگر

دیوار کوتاه مان
از برای اینهمه حاشا نبود

ما
از برای ستیز نبودیم
جز
انکار نبایستنهای تلمبار
بر شانه های نازک باور

بودیم وُ
هستیم سخت سرانه
کرشمه ی
همیشه
زبانه
اشوی من

زمزمه ی گاتها را هنوز
از بام بی حاشای ما
آوازهای ناخوانده بسیار است

آه
دلم آفتابخیز این همه سرود را
بی تابانه می کوبد پا
آب
آتش
خاک
باد
پیراستن
پوم
تاک
پوم
تاک
شور و حالیست این آهنگ
به عشق
پای کوبیدن و
پرواز
به اوج
آشیک جان

وای اگر که بام کوتاهمان
به حاشا نشستن
دلهره ی غم انگیزیست
خرمن این کاشت نابجا

دوست داشتن
عشق ورزیدن
زندگیست
به کدام بده بستان ناروایی آلودن!؟

بی پیرایه باش
با من

بازگشت.به.سرسرا

.