در این سکوتِ سیه دادِ سربدارم کو
سلاح خشمِ ستم سوزِ یارغارم کو
در این زمانۀ خونبار دین انسان کش
هوارِ جنگلِ یارانِ بی قرارم کو
کنون که داغ جگرسوز می درَد مارا
خروش رفتن میدان به کارزارم کو
نگاه کن همه جا خاوران زیاران است
دریغ گر نخروشی دلِ هَزارم کو
بخوان سرود رهایی در این سترونزار
که سبز از تو شود همرۀ بهارم کو
چرا زجنگل ما آتش سلاحی نیست
فسردم از سیه ای زو دل شرارم کو
به مرگ خو چه کنی، مشتخشم میدان آر
بگو تو همره من رسمِ یادگارم کو
به ارث، کولۀ آوازِ صد هَزارانیم
چو سیل جاری شدن رزمِ راهکارم کو
بیا بیا که دگر خون به دل ز
ایرانیم
چنین وطن نشود میهن تبارم کو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر