نمی شود که از این چاه وُ چاله در آییم!
چنین که بارِ طلا را چو باربر آییم!
خرافه سهم من و تو ز دین جهل و ریاست
چو کوه رفته به میدان چو کاه در آییم!
ببین که جهل و جنایت بکار ما شده
است
دوباره چاه به چاله به جان وُ سر آییم
شده است چرخ سیاست الک دُلک انگار
سوارشیخ وُ شهی، ما چه بی ثمر آییم
براستی که شدیم حیف نان در این احوال
طلا به گرده دریغا که کم زخر آییم
وطن برای من و تو شده است چوبۀ دار
مگر که جنگ شود ما چو شیر نر آییم
چو گله گر پی چوپان روان شویم این سان
بدان که از پی سلاخِ بی پدر آییم
چه مرگمان شده است کاین چنین اسیر بلا
همیشه حسرت دیروزِ بد بدتر آییم
عجب به دست خود این چاله چاه می سازیم
چنین بماند!، از این چاله کی به در آییم!؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر