سرزمین من

خشم وُ آتش وُ انتظار
مشت پُشته
هیاهوییست

در گذرند باز
دستانی خونین
دشنه ها آهیخته

مرگ حاکمانند
این چنین

راه از بیراهه نیست چندان دشواری
که قتللاخان آیه وُ تکفیر
خدای را پایکوبانند

زندگی ِ سینه دیوار
تنها تیربارانیست بی تیر خلاص

و درد
همچنان جاریست
سرزمین ِ سوره های جهل ِمقدس

دستان انتظار
دشت را به صبوری
درشگفتند
کاین کرانه ی محو
سر نشود
گر سر نهادنی این سان

آه
سرزمین پرتب و تاب من
جنگل باخته
چه
ریشه می تاباند
باز!

بازگشت

.